Sizin hiç çığlığınız içinizde kaldı mı?
Sözleriniz hiç boğazınızda düğümlendi mi?
İstemek ama yapamamak, Kararınızı verirsiniz ama ayaklarınız size hep karşı gelir. Bazen o kadar çok ezilir ki insan, içindeki duygular kalbini sıkıştırır.
Siz hiç bastıramadığınız bir duyguyu lanetleyebildiniz mi? Konuşamamak ve içindekileri telâffuz edememek ne kadar zor değil mi? Engelleyememek bir şeyleri, sadece seyirci kalmak ne kadar acı verici…
Siz hiç birine “GITME” diyebildiniz mi? Ne pahasına olursa olsun gururunuzu bir kenara fırlatıp “N’OLUR KAL” diyebildiniz mi?
Sevilmek insanlara acı mı veriyor ki, insanlar çoğu zaman sevgiyi ellerinin tersiyle iterler? Size soruyorum; hiç bazı duygular içinizde kaldı diye ağladığınız oldu mu?
Ağlamak çoğu zaman rahatlatır kalbi… Peki ya ağlayamamak?
Bazen öyle zamanlar gelir ki gözyaşı akamadan buz olup düşer gönüle. Ağlayabilmek bir nimettir bence… Kelimelerin anlatamadığı çoğu şeyi o kadar iyi anlatır ki bir başkasının yüzüne…
Bir de gurur girmese işin içine… Gurur ağlamayı kabul etmez hiçbir zaman sindiremez! Bu yüzden mi insanlar, ağlamamak için parmağını ısırır çoğu zaman?
“Bazen dünyaya sırtını çevirir ya insan,
Ama bilmez ki asla dünyanın haberi olmaz bundan…”
Hiç itildiğiniz halde, daha çok istediniz mi bir şeyi? Daha fazla üşümekten ve daha fazla korkmaktan korktunuz mu daha önce? Bazen çok sevmek zehirler insanı işte böyle…
“Ama hayallerim vardı benim” diyerek haykırmak gelir ya bazen insanın içinden… Kendin de diyorsun işte onlar sadece senin hayallerin, başkasının değil… Kimsenin umurunda olmaz bu yüzden
NE SÖYLERSEN SÖYLE…
GİDECEK BİR ŞEYLER ELBET GÜNÜN BİRİNDE…
SADECE HAYALLER KALACAK SENİNLE…
VE KIRILMIŞ HATIRALARIN PARÇALARI ELİNDE…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder